به سایه دل مبند مرد ثروتمندی مُرد و ثروتی کلان را برای تنها فرزند پسرش به ارث گذاشت. پسرک جوان که ظرفیت این همه ثروت را یکجا نداشت، مست و مغرور شروع به ولخرجی و دست و دل بازی نمود. روزی پسر از مقابل شیوانا رد می ­شد. شیوانا را دید که به همراه یکی از شاگردانش به مرد فقیری در تعمیر و مرمت خانه ­اش کمک کند. مغرورانه و از سر تکبر نگاهی به شیوانا انداخت و گفت: استاد! می­ بینید که برای خوشبخت شدن و به همه چیز رسیدن راه­ های ساده ­تری هم وجود دارد! به شما قول می­ دهم که تا چند سال دیگر تمام این سرزمین را با شانس و اقبال خوشی که دارم تصاحب کنم! شیوانا به خورشید نگاه کرد و سپس به سایه پسر اشاره ­ای کرد و گفت: من جای تو بودم، به سایه دل نمی ­بستم! پسر پوزخندی زد و از شیوانا دور شد. شاگرد شیوانا پرسید: حکایت سایه چیست؟ شیوانا گفت: در هنگام طلوع خورشید، روباهی از لانه ­اش بیرون آمد و با حالتی پرتکبر به سایه بزرگ و بلندی که خورشید صبحگاهی برایش درست کرده بود نگاه کرد و با غرور فریاد زد که: امروز شتری خواهم خورد! سپس به راه خود ادامه داد و تا ظهر به دنبال شتر گشت. اما چیزی نصیبش نشد. آنگاه دوباره به سایه اش نگریست و گفت: آه انگار یك موش برای من کافی است. زندگی هم گاهی همین بلا را بر سر انسان می ­آورد. وقتی چند صباحی بخت و اقبال پشت سر هم به انسان روی می­ آورد، شخص گمان می­ کند که همیشه سایه­ اش بزرگ و اقبالش بلند است. اما وقتی چرخ روزگار به شکلی دیگر خود را نشان می­ دهد، آن موقع است که فرد قد و قواره واقعی خودش را می فهمد. من اگر جای این پسرک خام و نپخته بودم اصلا به سایه دل نمی­ بستم.

:: موضوعات مرتبط: , ,
:: برچسب‌ها: به سایه دل مبند ,